معرفی پورت های اینترنت ( بخش دوم )

پورتهای اینترنت برای هر پروتکل انتقال و ترکیب آدرس توسط یک عدد 16 بیتی بدون امضا، معروف به شماره پورت مشخص می شود. متداول ترین پروتکل های انتقال که از شماره پورت ها استفاده می کنند پروتکل کنترل انتقال (TCP) و پروتکل Datagram User (UDP) هستند.

در محتوای دوم پورتهای اینترنت به معرفی سایر پورها می پردازیم.

پورتهای اینترنت

RDP – 3389

RDP به عنوان “پروتکل دسکتاپ از راه دور” شناخته می شود. در پورت 3389 پروتکل TCP کار می کند. این درگاه توسط مایکروسافت توسعه یافته و این امکان را برای شما فراهم می کند که با یک کامپیوتر از راه دور ارتباط برقرار کنید. با کمک این ارتباط، شما می توانید کنترل دسکتاپ این رایانه از راه دور را کنترل کنید.

این کار سهولت دسترسی به سیستم دسکتاپ منزل شما را از هر نقطه جهان فقط با تأیید اعتبار مناسب فراهم می کند. برای اتصال از راه دور به رایانه خود، باید اتصال را به پورت TCP 3389 انجام داده و سپس کلیه فایل هایی را که در رایانه راه دور خود نگه داشته اید در دسترس شما قرار می دهد. اما از آنجا که این درگاه توسط مایکروسافت ایجاد شده است، داشتن یک سیستم عامل ویندوز روی رایانه شما برای دسترسی از راه دور به آن ضروری است.

لطفاً به خاطر داشته باشید که برای دسترسی از راه دور به دسکتاپ خود با استفاده از این پورت ممکن است مجبور به تنظیمات دستی شوید. این برنامه روی لایه برنامه TCP / IP Model کار می کند. این پورت در سراسر جهان به منظور دستیابی به دسکتاپ شما از راه دور استفاده می شود.

پورت SSH – 22

از SSH به عنوان “Shell Secure” نیز یاد می شود. در پورت شماره 22 پروتکل TCP کار کرده و کار اتصال از راه دور به یک سرور یا میزبان از راه دور را انجام می دهد. این امکان را به شما می دهد تا تعدادی دستور را اجرا کنید و پرونده های خود را از راه دور نیز انتقال دهید.

با این حال، این یکی از مطمئن ترین راه های دسترسی از راه دور به فایل های شما است. با استفاده از این پورت می توانید از راه دور به یک کامپیوتر متصل شوید و پرونده های خود را با سهولت جابجا کنید. این پورت داده ها را از طریق شبکه به صورت رمزگذاری شده ارسال می کند که لایه ای از امنیت بیشتری را بر روی آن می افزاید. علاوه بر این، فقط افراد مجاز قادر خواهند بود از راه دور با استفاده از درگاه 22 به سیستمهای خود وارد شوند و این اطمینان را می دهد که اطلاعات به دست افراد غیرمجاز نمی رسد.

این امکان را برای انتقال پرونده ها در شبکه ها فراهم می کند و این امتیاز را به شما می دهد تا بتوانید فایلها را بین شبکه های مختلف به صورت ایمن منتقل کنید. این نرم افزار در لایه برنامه TCP / IP Model کار می کند و به عنوان یکی از پورت های مطمئن برای دسترسی از راه دور به فایل ها در نظر گرفته می شود.

DNS – 53

DNS به “سیستم نام دامنه” گفته شده و در پورت 53 پروتکل های TCP و UDP عمل می کند. DNS برای پیوند دادن نام میزبان رایانه ها یا شبکه ها به آدرس های IP مربوطه از پایگاه داده های رابطه ای استفاده می کند. پورت 53 منتظر درخواست های DHCP برای انتقال اطلاعات از طریق شبکه است. این برنامه بر روی لایه برنامه TCP / IP Model کار می کند.

پروتکل TCP توسط عملکرد Zone Transfer از سرور DNS استفاده می شود. پس از برقراری اتصال، داده های منطقه توسط سرور با استفاده از درگاه TCP 53 توسط سرور ارسال می شود. اما هنگامی که درخواست از رایانه مشتری ارسال شود، با استفاده از درگاه 53 در پروتکل UDP ارسال انجام می گردد.  اما اگر در مدت 5 ثانیه پاسخی از سرور دریافت نشود، درخواست DNS با استفاده از درگاه 53 پروتکل TCP ارسال می شود.

DHCP  68 – 67

DHCP به عنوان “پروتکل تنظیمات پویا میزبان” شناخته شده و در اصل با پروتکل UDP اجرا می شود. هدف اصلی DHCP اختصاص اطلاعات مربوط به آدرس IP به مشتریان به صورت خودکار در شبکه است. این اطلاعات ممکن است شامل sub mask شبکه، آدرس IP و غیره باشد. بسیاری از دستگاه ها بطور خودکار پیکربندی شده اند تا هنگام اتصال به یک شبکه به دنبال آدرس های IP با استفاده از DHCP باشند. اختصاص دادن کلیه دستگاه های موجود در شبکه با آدرس های IP تولید شده به طور خودکار، بسیار قابل اعتماد می باشد. این پروتکل عموماً بر روی لایه برنامه TCP / IP Model کار می کند. DHCP اساساً از 2 پورت استفاده می کند. پورت 67 و پورت 68.

UDP Port 67 وظیفه پذیرش درخواست های آدرس از DHCP و ارسال داده ها به سرور را انجام می دهد. از طرف دیگر، UDP Port 68 وظیفه پاسخگویی به کلیه درخواستهای DHCP و ارسال اطلاعات به مشتری را انجام می دهد.

POP3-110

POP3 همچنین به پروتکل نسخه 3 آفیس پستی گفته می شود. POP3 در پورت 110 پروتکل TCP کار کرده و اجازه می دهد تا پیام های ایمیل از سرورهای SMTP بازیابی شوند. با استفاده از این پورت می توانید پیام ها را از سرور بارگیری کرده و سپس آنها را بخوانید. با این حال، این بدان معنی است که شما بدون بارگیری آنها قادر به دسترسی به پیام ها و خواندن آنها نخواهید بود. علاوه بر این، پیام ها پس از بارگیری از سرور حذف می شوند. همچنین این پورت به مسئله امنیت اهمیت نمی دهد. جزئیات تأیید اعتبار منتقل شده از طریق شبکه رمزگذاری نشده و با متن ساده ارسال می شود. این بدان معنی است که هر هکری می تواند به راحتی این اطلاعات را رهگیری و سوء استفاده کند. پورت 110 به طور کلی بر روی لایه برنامه TCP / IP Model کار می کند.

سخن پایانی

ما در مورد برخی از متداول ترین و پرکاربردترین پورتهای اینترنت در این محتوا و محتوای قبلی صحبت کرده ایم. ما دیدیم که چگونه هر یک از این پورتها یا به پروتکل UDP یا پروتکل TCP مرتبط هستند و در لایه Transport یا Application استفاده می شوند.

همه این درگاه ها کارهای مختلف و فرآیندهای متفاوتی را انجام می دهند. در حالی که ما برخی از پورت ها را داریم که می توان داده هایمان را ایمن ارسال کرد، اما برخی دیگر در انتقال داده ها اهمیت بیشتری نسبت به امنیت آن می دهند. همچنین می توانیم پروتکل های مختلفی را برای اضافه کردن ویژگی امنیتی ایجاد کنیم. به عنوان مثال، SSL را می توان به پورت HTTPS اضافه کرد تا یک ویژگی امنیتی به آن اضافه شود.

با توجه به کاربردها و کاربردهای این پورتها، درک اهمیت آنها در فرآیند انتقال داده از طریق شبکه مهم است. آنها نه تنها به شما در انتقال داده کمک می کنند بلکه به شما امکان می دهند از برخی امکانات دیگر نیز لذت ببرید. در حقیقت، اشتباه نیست که بگوییم شبکه بدون وجود این پورتهای اینترنت شامل TCP و UDP کامل نخواهد بود.

منبع