مجازی سازی چیست ( بخش دوم )

در بخش دوم محتوای مجازی سازی چیست ، با توضیح مختصری در مورد اینکه مجازی سازی چیست شروع می کنیم.

مجازی سازی فرآیند ایجاد یک نرم افزار از سرورها، فضای ذخیره سازی، شبکه ها و سایر منابع سخت افزاری است. مجازی سازی مؤثرترین روش برای کاهش هزینه های فناوری اطلاعات و در عین حال بهره وری بیشتر برای همه مشاغل است.

ماشین های مجازی (VM)

ماشین های مجازی (VMs) محیط های مجازی هستند که محاسبات فیزیکی را به صورت نرم افزار شبیه سازی می کنند. ماشین های مجازی معمولاً دارای چندین پرونده هستند که شامل پیکربندی VM، ذخیره سازی برای هارد دیسک مجازی و برخی عکسهای VM است که وضعیت آن را در یک نقطه خاص از زمان حفظ می کنند.

Hypervisors

Hypervisor یک لایه نرم افزاری است که VM ها را هماهنگ و به عنوان واسط بین VM و سخت افزار فیزیکی زیربنایی عمل می کند. Hypervisor اطمینان حاصل می کند که هرکدام به منابع فیزیکی مورد نیاز برای اجرای آن دسترسی دارد. همچنین تضمین می کند که VM ها با وارد کردن فضای حافظه یکدیگر یا چرخه محاسبه، به یکدیگر اختلال ایجاد نمی کنند.

دو نوع Hypervisors وجود دارد:

    Hypervisors نوع 1 یا “فلز لخت” با منابع جسمی اساسی ارتباط برقرار می کنند، و سیستم عامل سنتی را جایگزین می کنند. آنها معمولاً در سناریوهای سرور مجازی ظاهر می شوند.

    hypervisors نوع 2 به عنوان برنامه ای در سیستم عامل موجود اجرا می شود. آنها معمولاً در دستگاه های نقطه انتهایی برای اجرای سیستم عامل های جایگزین مورد استفاده قرار می گیرند، زیرا آنها باید از سیستم عامل میزبان برای دسترسی و هماهنگی منابع سخت افزاری اصلی استفاده کنند.

“Hypervisors: A Complete Guide” یک مرور کلی درباره همه چیز و درباره هایپرایزور ارائه می دهد.

روش های مجازی سازی چیست

تا این مرحله ما در مورد مجازی سازی سرور صحبت کردیم، اما بسیاری دیگر از عناصر زیرساخت فناوری اطلاعات می توانند به صورت مجازی مورد استفاده قرار گیرند تا مزایای قابل توجهی را برای مدیران IT (بطور خاص) و شرکت به عنوان یک مزیت کلی ارائه دهند.

در این بخش انواع مجازی سازی را شرح می دهیم.

انواع مجازی سازی :

    مجازی سازی دسک تاپ

    مجازی سازی شبکه

    مجازی سازی ذخیره سازی

    مجازی سازی داده ها

    مجازی سازی برنامه

    مجازی سازی مرکز داده

    مجازی سازی پردازنده

    مجازی سازی GPU

    مجازی سازی لینوکس

    مجازی سازی ابر

مجازی سازی دسک تاپ

مجازی سازی دسک تاپ امکان می دهد چندین سیستم عامل دسکتاپ را در vm خود در همان کامپیوتر اجرا کنید.

دو نوع مجازی سازی دسک تاپ وجود دارد:

    زیرساخت های دسک تاپ مجازی (VDI) چندین دسک تاپ را در VM ها روی یک سرور مرکزی اجرا می کند و آنها را به کاربرانی که در دیوایس های مشتری وارد می شوند، جریان می دهد. از این طریق، VDI به یک سازمان اجازه می دهد تا به کاربران خود دسترسی به انواع سیستم عامل ها از هر دستگاه، بدون نیاز به نصب سیستم عامل را در اختیار کاربران خود قرار دهد. مجازی سازی دسکتاپ محلی یک رایانه راهنما را روی رایانه محلی اجرا کرده و به کاربر این امکان را می دهد که یک یا چند سیستم عامل اضافی را بر روی آن رایانه اجرا کند و بدون نیاز به تغییر در مورد سیستم عامل اصلی، از یک سیستم عامل به سیستم عامل دیگر سوئیچ کند.

مجازی سازی شبکه

مجازی سازی شبکه از نرم افزاری برای ایجاد “نما” از شبکه استفاده می کند که یک مدیر می تواند از آن برای مدیریت شبکه از یک کنسول استفاده کند. این روش، عناصر و کارکردهای سخت افزاری (مانند اتصالات، سوئیچ ها، روترها و غیره) را انتزاع کرده و آنها را به نرم افزاری که در یک Hypervisor اجرا می شود، تبدیل می کند. سرپرست شبکه می تواند این عناصر را بدون دست زدن به مؤلفه های اصلی فیزیکی تغییر داده و کنترل کند، که مدیریت شبکه را بطور چشمگیری ساده می کند.

کنترل مسیریابی ترافیک شبکه

انواع مجازی سازی شبکه شامل شبکه های تعریف شده نرم افزاری (SDN) است که سخت افزاری را مدیریت می کند می کند که مسیریابی ترافیک شبکه را کنترل می کند (به عنوان “صفحه کنترل”) و مجازی سازی عملکرد شبکه (NFV)، که مجازی یک یا چند دستگاه سخت افزاری را فراهم می کند به یک شبکه خاص ارائه می دهند. همچنین در این روش، عملکرد (به عنوان مثال فایروال، بالانسور بار یا تحلیلگر ترافیک) و پیکربندی، تهیه و مدیریت آن وسایل را آسانتر می کند.

منبع